Η γερμανική κατοχή στην Ελλάδα υπήρξε μια από τις πολλές, δυστυχώς, μαύρες σελίδες της νεότερης ιστορίας μας. Η πατρίδα μας αντιστάθηκε σθεναρά στον γερμανό κατακτητή, με τίμημα τον φόρο αίματος των Ελλήνων αγωνιστών.
Το Λιμενικό Σώμα δεν μπορούσε να λείπει από την λίστα των ηρώων εκείνης της εποχής.
Ας γνωρίσουμε λοιπόν και εμείς οι νεότεροι όσους Λιμενικούς έπεσαν στον καθήκον, κάνοντας απλώς το χρέος τους απέναντι στην πατρίδα.
Ανάμεσα στους ήρωες του Λιμενικού Σώματος, που πέρασαν στο πάνθεον της αιωνιότητας, είναι οι εξής:
Ο Υποπλοίαρχος Κωτούλας Γεώργιος κατατάχθηκε σε ηλικία 21 ετών στη Σχολή Λιμενικών Δοκίμων, το 1927. Σπούδασε νομικά και είχε εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Κατά τη διάρκεια του πολέμου υπηρέτησε στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού και μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς, επανήλθε ως τμηματάρχης στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Την 1η Απριλίου του 1942 επιβιβάσθηκε μαζί με άλλους στο μοιραίο εκείνο καράβι που από προδοσία έπεσε στα χέρια του κατακτητή και φυλακίσθηκε στις φυλακές της οδού Βουλιαγμένης.
Ο Υποπλοίαρχος Καζάκος Ηλίας κατετάχθη στη Σχολή το 1927 σε ηλικία 22 ετών. Κατά τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο ήταν Λιμενάρχης Μυτιλήνης.Η αντιστασιακή του δράση προκάλεσε τους κατακτητές με αποτέλεσμα, λίγες ημέρες μετά την άφιξή του στην Αθήνα, συνελήφθη κατ' εντολή των Γερμανικών Αρχών Μυτιλήνης και φυλακίσθηκε. Μετά από φυλάκιση πολλών ημερών ζητήθηκε από τους Γερμανούς να επιστρέψει με συνοδεία στην έδρα του στη Μυτιλήνη.
Ο Καζάκος όμως ήταν στην ομάδα η οποία επιβιβάσθηκε μαζί με τον Κωτούλα και άλλους Έλληνες αξιωματικούς και πολίτες στο καϊκι, το οποίο επρόκειτο να αποπλεύσει για τη Μέση Ανατολή.
Οι Υποπλοίαρχοι Κωτούλας Γεώργιος και Καζάκος Ηλίας φυλακίσθηκαν την 1η Απριλίου 1942. Μετά από μία εβδομάδα και με τον ισχυρισμό ότι είχε γίνει σαμποτάζ στη σιδηροδρομική γραμμή Λάρισας, διατάχθηκε η εκτέλεση των κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένων και των Ακίλα Μιχαήλ, Κωτούλα Γεωργίου και Καζάκου Ηλία.
Ο Καζάκος έγραψε επιστολή η οποία απευθυνόταν προς τους Αξιωματικούς συναδέλφους του: "Εν όψει των ολίγων ωρών της υπολοίπου ζωής μου απευθύνω τον ύστατον και θερμότατον χαιρετισμόν, ευχόμενος εις όλους μαζί και εις ένα έκαστον ευτυχίαν, ευδαιμονίαν και εκπλήρωσιν ονείρων και πόθων. Χειροπιαστά με τον συνάδελφον Κωτούλαν, χέρι με χέρι γράφομεν και ευχόμεθα υπερήφανοι και ψύχραιμοι εις όλα και δι όλα".
Επίσης, ο Κωτούλας έγραφε σε ένα σημείωμά του: "θεία είναι η δάφνη, μια φορά κανείς πεθαίνει. Η ζωή του ατόμου δεν έχει τόσο μεγάλη αξία. Πάνω από αυτήν είναι η πατρίδα, η τιμή, η ιδέα". Και εις τον αδελφόν του έγραφε: 'Πεθαίνω με το όνομα της γλυκείας Ελλάδος στα χείλη. Η τύχη με κυνήγησε τα τελευταία χρόνια, την ευχαριστώ όμως που μου έδωσε την ευκαιρία να προσφέρω την ζωήν μου για την Πατρίδα, την οποίαν οραματίζομαι μεγάλην".
Το πρωϊνό της 5 Ιουνίου 1942 εκτελέστηκαν στο Εθνικόν Σκοπευτήριον Καισαριανής.
Ο Υποπλοίαρχος Αρβανιτάκης Ιωάννης κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα, το 1931. Μετά την κατάληψη της Λήμνου από τους Γε ρμανούς παρέμεινε Λιμενάρχης. Οι Γερμανικές Αρχές όμως, με την υποψία ότι με την ανοχή του λειτουργούσε στο νησί πομπός ασυρμάτου, τον συνέλαβαν και τιν φυλάκισαν στο Μούδρο, στις 23 Ιουλίου 1942. Τον υπέβαλαν σε κακοποιήσεις και βασανιστήρια προφανώς για να τον αναγκάσουν να ομολογήσει. Λίγες μέρες μετά τη φυλάκισή του, στις 26 Ιουλίου 1942 βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί του. Κατά πάσα πιθανότητα υπέκυψε στα φρικτά βασανιστήρια που τον υπέβαλαν τις ημέρες της κράτησής του.
Ο Υποκελευστής Μουρμούρης Γρηγόριος κατά την περίοδο της κατοχής, σε ηλικία 27 ετών, υπηρετούσε στο Λιμενικό Σώμα και συμμετείχε στην οργάνωση της Εθνικής Αντίστασης, στην οποία μετέδιδε πληροφορίες για την κίνηση του Λιμανιού και υποβοηθούσε στα σαμποτάζ. Συνελήφθη στον Πειραιά από τα Γερμανικά S.S. στις 20 Ιουνίου 1944. Μεταφέρθηκε στις φυλακές Αβέρωφ όπου και παρέμεινε στην απομόνωση μέχρι τις 28 Ιουλίου 1944. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Χαϊδάρι και παρέμεινε μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου 1944 όπου μαζί με άλλους 49 συγκρατούμενούς του εκτελέστηκε διά τυφεκισμού.
Η οικογένειά του έμαθε για την εκτέλεσή του μετά από 20 ημέρες, όταν παρέλαβε μία φανέλα από την αστυνομία και διαπιστώθηκε η ταυτότητά του.
Ο ναύτης Μαυρέας Ιωάννης, συνελήφθη στο Κιάτο από τις Γερμανικές αρχές και φυλακίσθηκε για άγνωστη αιτία. Κρατήθηκε στις φυλακές Κορίνθου από το Φεβρουάριο του 1944 έως τον Απρίλιο του 1944 όπου και τουφεκίσθηκε. Έπεσε ηρωϊκά για την πατρίδα μαζί με άλλους 40 Έλληνες πατριώτες.
Ο Κατερίνης Αλέξανδρος. Καταγόταν από τη Μονεμβασιά. Έφεδρος Πλοίαρχος Λιμενικός. Υπηρέτησε κατά τον πόλεμο 1940-1941 στη Ν.Δ. Κρήτη και υπέστη από έκρηξη βόμβας εσωτερική κάκωση του εγκεφάλου. Από την αιτία αυτή υπέστη ψυχικό νόσημα αποτέλεσμα του οποίου ήταν ο θάνατός του την 15η Ιουνίου 1942. Με διάταγμα αποκαταστάθηκε στην ενεργό υπηρεσία και προάχθηκε στο βαθμό του Πλοιάρχου.
Ο Φωκάς Γεώργιος του Ηλία. Από την Κεφαλονιά Αντιπλοίαρχος Λιμενικός. Απεβίωσε την 22α Φεβρουαρίου 1942, από τις κακουχίες του πολέμου.
Ο Σταύρου Άγγελος του Γεωργίου,Αντιπλοίαρχος Λιμενικός, από το Κλιμεντίου Κορινθίας. Απεβίωσε την 28η Μαϊου 1944, από τις κακουχίες του πολέμου 1940-1941.
Ο Χατζής Γεώργιος του Ιωάννου. Από την Βασιλική Σκιάθου. Αρχικελευστής Λιμενικός. Φονεύθηκε κατά το βομβαρδισμό της Οινόης από Γερμανούς την 22α Απριλίου 1941.
Ο Παναγιωτάκος Βασίλειος του Ιωάννου. Από το Βάτο Γυθείου. Υποκελευστής Α Λιμενικός. Φονεύθηκε στο Λιμεναρχείο Κέρκυρας κατά το βομβαρδισμό της 25ης Δεκεμβρίου 1940 από τους Ιταλούς.
Ο Δαουτάκος Διονύσιος του Πέτρου. Από την Τσεροβά Γυθείου. Υποκελευστής Β Λιμενικός. Φονεύθηκε στο Λιμεναρχείο Ηρακλείου Κρήτης κατά το βομβαρδισμό της 11ης Νοεμβρίου 1942.
Ο Σβώλης Αναστάσιος του Ιωάννου. Από την Κύμη της Ευβοίας. Ναύτης Λιμενικός. Φονεύθηκε κατά το βομβαρδισμό των Πατρών την 23η Απριλίου 1941.
Ο Γεωργιάδης Συμεών του Γαβριήλ. Από τον Πειραιά Δίοπος Λιμενικός. Φονεύθηκε στο Λιμεναρχείο κατά το βομβαρδισμό του Πειραιά την 25η Απριλίου.
Πηγή: Σάββας Ν. Αθανασίου (2009) ΥΕΝ και Λιμενικό Σώμα: 90 χρόνια από την ίδρυση του Λιμενικού Σώματος (1919-2009)